Divulgación científica.

David Jou.

 A tarea de divulgador e ensaísta científico tivo para el, o impulso de situarse entre as súas dúas actividades principales: a física e a poesía.
A súa primeira participación no mundo da divulgación foi o artículo "¿Por qué el cielo es azul, el sol rojo y las nubes blancas?" co cal en 1980 obtivo o premio Divulga do Museo da Ciencia de Barcelona.
Tres anos despois, o diario La Vanguardia, iniciaba unha sección de divulgación científica, liderada por Vladimir de Semir, que acolleu xenerosamente a súa primeira contribución sobre o centenario de Peter Debye.
Ao cabo de poucos artículos publicados, tivo unha sensación de esgotar todos os temas da súa especialidad, entón comezou a estudar novos temas, estar atento ás novas, adquirir libros de divulgación para aprender a expresarse... Así o fixo, enriqueceu o seu impulso nas clases, proporcionándolle unha visión máis ampla e amena da física.
En 1994 iniciou unha serie de lobros ensaísticos sobre cosmoloxía, biofísica do cerebro, ciencia e teoloxía, poesía do infinito, o tempo, a materia, a física cuántica... libros entre a ciencia, a historia e a filosofía.
Según el, debe moitísimo á divulgación, xa que abreu o compás dos seus intereses e coñecementos, enriqueceu a súa docencia, inspirou a súa poesía , púxolle en contacto con persoas interesadas por eses temas e axudoulle a tratar con maior precisión a liguaxe.