Unha bola de lume!

Unha impresionante bola de lume cruzou o sur de España en torno ás 10 e media da noite do pasado domingo 11 de decembro a un 72.000 kilómetros por hora. As imaxes do bólido, foron rexistradas dende o Observatorio de Calar Alto, en Almería. 

O astrofísico  da Universidade de Huelva, José María Madiedo, explica que a roca "procede dun asteroide" e que a súa traxectoria  que se localizou concretamente nas provincias de Granada e de Xaén. Numerosos testigos afirmaron oír unha explosión asociada á bola de lume e un temblor similar a un leve terremoto. Tanto estas testemuñas coma unha primeira análise do fenómeno indican que "é probable que unha parte da roca sobrevivira ao seu brusco paso pola atmosfera, caendo ao chan en forma de meteorito".

http://elpais.com/elpais/2016/12/12/videos/1481541654_000641.html

Entrando a este enlace podes observar un vídeo da bola de lume.

Anorexia

Nesta presentación falaremos, como o seu título di, da anorexia. A importrancia que ten sobre as persoas, os tipos que se poden presentar, as consecuencias e un pouco de historia para saber de onde procede.
Este traballo foi elaborado por Sandra Martínez, Laura Pérez e eu para a asignatura de cultura científica.

 

Alerta dunha apocalipse inminente.

O astrofísico Stephen Hawking volve a emitir unha advertencia para o futuro da humanidade. Según o seu testemuño, un asteroide xigante podería destruir a Terra en calquera momento. Non é a primeira advertencia que lanza o científico.

Ademáis, Hawking advirte de que estes asteroides xigantes non son só unha ameaza para a Terra, senon para calquera civilización intelixente que exista no planeta.

Por outra parte, Patrick Michel, afirma que "só sabemos do 15% ou 20% dos obxectos que son máis grandes que centos de metros de diámetro", añade que "si estes corpos impactan contra a Terra, poden causar danos en todo un país ou incluso nun continente".

Non é a primeira advertencia que realiza o científico, qeu xa avisou de que "a humanidade non poderá sobrevivir outros 1.000 anos sin abandonar o noso fráxil planeta". Outra ameaza para a humanidade dos avances científicos e tecnolóxicos.

Déixovos un vídeo.

http://www.flooxer.com/video/impacto-de-asteroides-muy-probable/583c38c5986b28427d47a8f1

Estalido dunha súper nova.

O 24 de febreiro de 1987, dende o observatorio chileno de "Las Campanas" detectouse un intenso brillo no ceo. Era unha supernova producia polo estalido dunha estrela que esgotara todo o seu combustible .
O cataclismo producírase  ás aforas da Nebulosa da Tarántula, na Gran Nube de Magallanes, unha galaxia anana situada no vecindario da nosa Vía Láctea. Este fenómeno, que só se produce no noso entorno galáctico tres ou catro veces cada século, permiteu ademáis detectar os primeiros neutrinos* procedentes de fóra do Sistema Solar.

*neutrinos: son unhas partículas sen carga eléctrica que interactúan moi pouco co resto da materia e poden viaxar polo cosmos sen verse afectados polos campos magnéticos que desvían outro tipo de partículas.

Asteroide rozando a Terra.

Un asteroide detectado o 2 de Novembro, rozou a Terra. A roca pasou a uns 77.000 kilómetros da Terra, unhas cinco veces menos que a distancia ata a Lúa. O corpo tiña entre 6 e 22 metros de diámetro, según informou o Centro de Planetas Menores en Cmbridge.

O asteroide, denominado 2016 VA, pasou frente a Terra ás 1:32 da madrugada, hora peninsular española. Un telescopio do observatorio do Monte Lemmon, en Arizona, foi o primeiro en alertar da súa existencia unhas horas antes da súa pasada.

O 15 de Febreiro de 2013, un asteroide dun tamaño somilar ao 2016 VA que non fora detectado previamente, impactou en Rusia, ferindo a 1.500 persoas, moitas delas por crisstais rotos. Gran parte dese corpo, duns 20 metros, desintegrouse na atmosfera deixando unha visible bola de lume. Un fragmento sobreviveu á aúa entrada na atmosfera e caeu nun lago xeado.
 

http://elpais.com/elpais/2016/11/03/ciencia/1478176897_325146.html


Nese enlace pódese ver un vídeo deste asteroide.

Divulgación científica.

David Jou.

 A tarea de divulgador e ensaísta científico tivo para el, o impulso de situarse entre as súas dúas actividades principales: a física e a poesía.
A súa primeira participación no mundo da divulgación foi o artículo "¿Por qué el cielo es azul, el sol rojo y las nubes blancas?" co cal en 1980 obtivo o premio Divulga do Museo da Ciencia de Barcelona.
Tres anos despois, o diario La Vanguardia, iniciaba unha sección de divulgación científica, liderada por Vladimir de Semir, que acolleu xenerosamente a súa primeira contribución sobre o centenario de Peter Debye.
Ao cabo de poucos artículos publicados, tivo unha sensación de esgotar todos os temas da súa especialidad, entón comezou a estudar novos temas, estar atento ás novas, adquirir libros de divulgación para aprender a expresarse... Así o fixo, enriqueceu o seu impulso nas clases, proporcionándolle unha visión máis ampla e amena da física.
En 1994 iniciou unha serie de lobros ensaísticos sobre cosmoloxía, biofísica do cerebro, ciencia e teoloxía, poesía do infinito, o tempo, a materia, a física cuántica... libros entre a ciencia, a historia e a filosofía.
Según el, debe moitísimo á divulgación, xa que abreu o compás dos seus intereses e coñecementos, enriqueceu a súa docencia, inspirou a súa poesía , púxolle en contacto con persoas interesadas por eses temas e axudoulle a tratar con maior precisión a liguaxe.

Descubremento de dúas galaxias

Científicos do Observatorio Europeo Astral, descubren dúas novas galaxias no centro da 
mancha Lyman-alfa que se encontra a 11.500 millóns de anos luz da Terra, mentres que a 
idade total do Universo e de 13.600 millóns de anos.
Os investigadores empregaron o telescopio ALMA, ubicado nun deserto de Chile, foi 
necesario utilizar este telescopio xa que ALMA paermite ver a luz que a simple vista non  percibimos.
A revelación indica que as dúas galaxias naceron cando "o universo expandírase  solo un 15% do seu estado actual".
Sen embargo suxire o astrofísico, que agora poderían unirse "nunha galaxia maior que vive dentro dun conxunto denso de galaxias.
É un feito que se produce frecuentemente no universo moderno.


As 66 antenas que forman ALMA compleméntanse para explorar o universo cunha nitidez superior á do Telescopio Hubble. O mesmo ocorre cas catro antenas do VLT.
Hayes explica que é a mellor maneira de observar "pó cósmico", producido pola morte das estrelas.

Os científicos alaban a capacidade de ALMA porque permiteulles ver algunhas das primeiras galaxias do noso universo, fai 13.000 millóns de anos.